Marco Snoek

Bekend in de zonweringsector
Voor de meeste professionals in onze branche is Marco Snoek bekend als de commercieel directeur, annex plant manager bij Dessol Belgium N.V. De Belgische fabrikant van zonweringen, rolluiken en verandasystemen was zijn werkgever in de periode 2010-2019. De eerste vijf jaar wist Marco er een omzetgroei te realiseren van 5% tot maar liefst 32%. Hij herinnert zich: “Zowel in de succesvolle als in de economisch uitdagende periodes was ik in deze gecombineerde functie verantwoordelijk voor de motivatie van het gehele personeel. Dat resulteerde in een laag verzuim en een hoge loyaliteit. Een prachtige tijd was dat!”

Het was echter niet zijn eerste aanraking met de wereld van zonwering. Van 1993 tot 2002 was Marco aandeelhouder van Triple F Holland Ltd, met vestigingen in Nederlandse Biddinghuizen en het Engelse Cardiff. “We kwamen met een formule op de markt die speciaal was ontwikkeld voor retailers in de doe-het-zelf sector. Binnen twee jaar waren onze producten te koop -onder de naam Optima zonwering- bij afnemers als Praxis, Formido, Marktkauf en Hornbach in Nederland. In Duitsland leverden wij aan Bauhaus en in België aan Mr. Bricolage. In een hele korte tijd werd Triple F de grootste leverancier van zonwering en rolluiken in de DHZ-wereld.” Ook ná zijn Dessol periode bleef Marco nog betrokken bij het fenomeen zonwering, in de rol van Interim Projectmanager bij Marino Zonwering uit Nieuwegein, die een enorm project hadden aangetrokken. Marco: “We voorzagen het volledige Center Parcs resort Terhills in Dilsen Stokkem van luxe pergolasystemen. Ik was niet alleen verantwoordelijk voor het commerciële resultaat, maar ook voor de kwaliteit en planning.” De laatste werkgever voordat het pensioen aanbrak was de Prisma Groep BV in Gouda, een organisatie gespecialiseerd in geo-gerelateerde vraagstukken. Daar was Marco bedrijfsleider en verantwoordelijk voor de bedrijfsvoering binnen de sectoren bouw en industrie.

Zeshonderd dorstige zielen aan de bar van ‘El Club’
Na een grondige verbouwing van anderhalf jaar beleefde ‘El Club’ in Granada haar feestelijke opening als hotel, restaurant en bar. Blijkbaar was de behoefte aan een dergelijk etablissement groot: “Er was nog geen Grand Café van deze allure”, licht Marco toe. “De eerste avond hingen de locals met de benen buitenboord. We hebben die vrijdagavond zo’n 600 mensen binnen gehad.” El Club werd een echte hot spot en verwierf grote bekendheid. “Er werden zelfs televisie opnames gemaakt en diverse artiesten namen er hun videoclip op. Wekelijks werden er bezoekersaantallen van 600 personen geregistreerd.

Projectontwikkeling: ‘El Club del Mar’
Het bloed kroop waar het niet gaan kon. “Ik kwam er gaandeweg achter dat ik niet voor horeca in de wieg gelegd was. We keken verder en vonden grond die te koop stond, op een toplocatie, met een spectaculair uitzicht over de kustlijn van de Stille Oceaan. Dit op slechts twee kilometer van de grens met Costa Rica. Die kochten we, met als hoofdactiviteit de projectontwikkeling van een resort met luxe villa’s en privé zwembaden. De doelstelling na realisatie van de villa’s, tennisbaan en restaurant: het project als toeristische bestemming promoten. In totaal zijn er vier huizen met zwembad gebouwd voor eigen exploitatie en boden we aan nog eens 32 anderen de gelegenheid om zelf deel te nemen aan het project.”

Toch terug naar Nederland
In 2007 kreeg Marco een relatie met zijn Nicaraguaanse Anna. Zijn huwelijk was toen al een tijdje gestrand. In totaal heeft hij drie jaar met Anna samengewoond in Nicaragua. Door de politieke situatie en een paar nare voorvallen besloot hij om toch weer terug te keren naar Nederland. Hij legt uit: “Toen na de verkiezingen dictator Ortega aan de macht kwam, veranderde alles in Nicaragua. Corruptie greep om zich heen en dat merkten we goed naar aanleiding van een voorval. Op een avond kwamen wij aangereden bij ons hotel, net op het moment dat onze portiers ruzie hadden met een groep jongemannen die zij de toegang geweigerd hadden. Toen deze knapen in de gaten kregen dat ik in de straat was, trokken zij wapens en werden we bedreigd. Zeer beangstigend allemaal. Het liep gelukkig goed af, maar er kwam wel een rechtszaak die werd aangespannen door de groep jongemannen. Zij bleken kinderen te zijn van hooggeplaatste Nicaraguanen. We hebben meerdere keren voor de rechter gestaan en een paar keer werd mijn paspoort door de rechter afgepakt.”

Een andere nare situatie deed zich voor toen Marco en Anna terugkwamen van een skivakantie in Europa. “We werden vanaf het vliegveld gevolgd door een auto. Die haalde ons op een gegeven moment in en vanuit de auto werd er diverse malen op ons geschoten. Gelukkig had ik een goede relatie met de politie, die ons in overleg toestond om zelf wapens te dragen. Na een schietcursus liep ik dus rond met een Glock 17 met laser, dag en nacht. Je gaat het zelfs normaal vinden, maar dat is het natuurlijk niet. Het ergste is dat ik dat pistool regelmatig nodig heb gehad! Uiteindelijk wist ik dat ik zo niet wilde leven.” Het deed hem besluiten om met Anna terug naar Nederland te gaan. “We zijn eerst getrouwd en hadden de optie om naar Duitsland of België te gaan. Zo kwamen we in het Duitse Bocholt terecht. Daarna kwam ik in contact met Herman Schelfhaut, die me een baan bij Dessol aanbood. Zo zijn we uiteindelijk in België beland.”

Nu genieten Marco en Anna met volle teugen van hun kinderen en kleinkinderen. “We hebben een tweeling, twee dochters van 38 jaar nu. In totaal hebben we drie kleinkinderen, een meisje van 10 en twee jongens van 8 en 7 jaar oud. Heerlijk! We doen veel samen. Als we niet in België zijn, dan vertoeven we in onze woning in Spanje. In periodes dat we daar niet zijn, kun je de woning huren. Dus mochten er lezers zijn die een mooie vakantiebestemming zoeken: be my guest”, zegt Marco lachend tot besluit.